ആകാശത്തോളം ദൂരത്തില്‍
കാലപ്പഴക്കത്തില്‍ വഴിയറിയാതെ മനസ്സിന്‌
വീണ്ടുമെന്തൊക്കെയോ സംഭവിക്കുന്നു.
നീ എനിക്ക്‌ മാത്രമായുള്ളതാണെന്ന്
ആത്മാര്‍ഥമായും ഞാന്‍ തിരിച്ചറിയുകയാണ്‌...
പറയാതെ പോയ,
അല്ലെങ്കില്‍ പറയാനാവാതെ പോയ
എണ്റ്റെ മനസ്സാണ്‌ നീ...
സ്വപ്നങ്ങളെ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന എണ്റ്റെ
ജീവിതത്തിലേക്ക്‌കടന്നുവന്ന മറ്റൊരു സ്നേഹസ്വപ്നം.
ഇനിയൊരിക്കലും ഒരു പാഴ്കിനാവായി
മാറാന്‍ നിനക്ക്‌ കഴിയില്ല.
ദിനരാത്രങ്ങളില്‍ വിരുന്നുവന്നിരുന്ന
നിണ്റ്റെയോര്‍മകള്‍ ആദ്യമാദ്യം
ഒരു ഇളംതെന്നലായാണ്‌ എണ്റ്റെ ജീവനിലേക്ക്‌ വീശിയത്‌.
പിന്നെ നീ മെല്ലെ ഒരു കൊടുങ്കാറ്റായി മാറുകയായിരുന്നു.
നിലാവുള്ള രാത്രികളില്‍
നനുത്ത കുളിരായ്‌,
പൊഴിയുന്ന മഞ്ഞായ്‌,
നേര്‍ത്ത മഴയായ്‌,
ഗസലിണ്റ്റെ ഈണമായ്‌,
നീയെന്നരികില്‍ ഒഴുകിയെത്തും,
ഞാന്‍പോലുമറിയാതെ.....
കൊഴിഞ്ഞുവീഴുന്ന ഓരോ നിമിഷങ്ങളിലും
ഒരുചെറുമഞ്ഞ്‌ പുഷ്പത്തെപോലെ
നീയെനിക്കുതന്ന നിറമുള്ള ഓര്‍മകള്‍
വിരഹത്തിണ്റ്റെ വേദനയും,
വിധിയുടെ വേര്‍പ്പാടും എന്നില്‍ വന്നുതട്ടിയിട്ടും
എന്നുള്ളില്‍ മായാതെ നില്‍ക്കുന്നു.
നീയെനിക്കുമാത്രം വിരിഞ്ഞ പൂവാണ്‌.
എണ്റ്റെ മനസ്സിലെ കുഞ്ഞു മന്ദാരം.
ഇതളുകളായോ, കണ്ണുനീരായോ
എന്നില്‍നിന്ന് പൊഴിഞ്ഞുപോകാന്‍നിന്നെ ഞാനനുവദിക്കില്ല.
No comments:
Post a Comment